memulakan hari ini seperti selalunya...tiada ape yg special..tiada ape yg seronok..cume memanjatkan rase syukur kerna diberi peluang untuk masih lagi bernyawa di muka bumi ini.......
seharian menanti khabar dr yg tersyg mmg amat perit......telefon yg berdering dr si dia amat di nanti...nah....die dh call..yeay2.....seronok bukan main...tp.............
panggilan telefon itu hanya utk menanyakan sesuatu.....owh..itu sahaja ke? ape perasaan ketika itu....
menahan perasaan yg di rasai........habis pertanyaan...panggilan dimatikan...sejam menanti....sms aq kirim....5 minit...tiada balasan...15 minit...tiada balasan....30 minit masih tiada respon...1 jam 30 minit kemudian, "1 message received".....ape mood ketika itu...perasaan happy telah terdelete...terasa seperti di ignore....
kenapa biar saye menunggu...sy x suke menunggu....sepertinya sy x penting...sy selalu menjadi org terakhir yg diutamakan...kenape??? kalau la awk tau mcm mne sy rndukan awk...mesti awk x buat n layan sy mcm ni.....keseorangan telah membuatkan kenangan itu muncul kembali....." ya allah...kuat kan hati hambaMu ini ya tuhan..." sesibuk mane pn awk.....tlg la jgn ignore sy mcm tu....
mungkin....bile sy sibuk n x de mase nak amik tau hal awk lagi...hope awk leh thn n sbr mcm mne sy rasai n lalui skrg.....luke lame belum sembuh...tlg jgn berdarahkannya kembali...sejujurnya...sy kecewa dgn awk......mohon awk mengerti sy juge.....kite harus saling melengkapi....tp jika sy sorng je nk ikut rentak awk..siape pule nk ikut rentak sy?? apekah awk nk tunggu seseorg dtg n bawe sy pergi ..bru time tu awk nk berubah............................................fikir2 kan lah....sabar manusia ade batasnya....jika kesabaran sy dh mule menipis...sy minta maaf andai sy terpaksa membuat pilihan.....................
No comments:
Post a Comment